Translate

środa, 15 maja 2013

Think Of You

Dziś minął rok od naszej pierwszej rozmowy, odkąd się poznaliśmy. Wirtualnie, ale się poznaliśmy.

I don't regret it. I just wish it never happened.

Nie wiem co robisz, co u Ciebie. Idę do przodu, myślę o Tobie czasem, często, za często? Zastanawiam się, ile byśmy wytrwali, gdyby nie Ona i te kłamstwa. Zastanawiam się, jak byłoby teraz.

I still think of you
And all the shit you put me through
And I know now, I know you were wrong

You made pain your lover
Infidelity made discrete.

Czekałam na ten dzień cały rok. Wyciągnęłam z szafy spódniczkę, zrobiłam wyraźniejszy makijaż, odwiedziłam rano fryjera... Czułam się ładna. Tak jak wtedy, gdy mnie podziwiałeś.
A może ładniejsza?



wtorek, 7 maja 2013

Sleepwalking

Nie śpię, nie mając zbyt dobrego usprawiedliwienia. Pochłaniam kolejne strony Książki.
Dopijam wiśniową bananową herbatę. 
Idę do drugiego pokoju, staję przy otwartym oknie i w ciemności zapalam papierosa.
Słuchawki w uszach, głos Timberlake'a po raz kolejny w ciągu ostatnich kilku godzin wywołuje u mnie dreszcze.
Patrzę na migoczące w oddali światełka. Uwielbiam ten widok chociaż chętnie zmieniłabym go na inny.
Coś wisi w powietrzu. 
Coś mi mówi, że nie będzie to miłe. 
Zastanawiam się chwilę, próbuję się wczuć... Nie, to nie może być nic związanego z Tobą. Po prostu za dużo ostatnio o Tobie myślałam, skutki uboczne.
Może to jednak będzie coś dobrego. Jakiś przełom, mniejszy lub większy.
Wyrzucam niedopałek i wracam do komputera, żeby przełączyć piosenkę z powrotem na głośniki.
Przez głowę przebiega mi kolejny utwór, który po chwili włączą się sam, zupełnie bez mojej interwencji. Winamp naprawdę mnie czasem zaskakuje.
Maroon 5 - One More Night
Nie wiem o co chodzi. To chyba przez tę książkę, za bardzo się wczuwam, spragniona bliskości drugiej osoby, ramion, które przy tym oknie objęłyby mnie czule i spytały czy wszystko w porządku.
Ogarnij się Ruda.
Tak, boję się tego miesiąca. Bałam się go od roku. 
Za tydzień. 
I za miesiąc.
Muszę się w końcu uwolnić, raz na zawsze. Ale wiem, że to zajmie jeszcze trochę czasu. Może nawet kilka lat.
Gdybym tylko wtedy wiedziała, że tak to się skończy. Nie zaryzykowałabym?
Chcę Cię spotkać. Chcę wiedzieć, jak wtedy zareagujesz. Nie wiem jak ja zareaguje, ani jak powinnam.
Tak, tamten rozdział jest zamknięty. Ale nie chodzi o rozdział. Chyba chodzi o drugi tom.
Powinnam iść spać. Jutro na pewno mi się polepszy.



“It is awfully easy to be hard-boiled about everything in the daytime, but at night it is another thing.”

sobota, 4 maja 2013

Oh holly shit.. no.

Słynna ostatnimi czasy książka "Pięćdziesiąt twarzy Greya"... Nie czytajcie jej.
Chyba, że macie szczelną psychikę/koniecznie chcecie być ponad wszystkimi/jesteście zagorzałymi katolikami czy kimkolwiek/...
Nie, ok, nie wiem dlaczego miałoby się jej nie przeczytać. Chociaż to w zasadzie zwykły erotyczny romans.
Bohaterka wkurzająca, bo chociaż ma 20 lat ciągle mam wrażenie, że ma 16.. Ok, wiem jak człowieka ogłupia uczucie do drugiej osoby (akurat te aspekty w książce to momentami mogłam sama opisać...) ale nie, cholera tak nie zachowuje się 20latka. Tak mi się wydaje, nie znam takich...
Nie wiem czemu w ogóle sięgnęłam po tę książkę (albo raczej pożyczyłam ją z internetu...). Chyba z ciekawości, zachęcona opiniami koleżanek. Tłumaczenie polskie jest kiepskie według mnie. Angielską wersję czyta się o niebo lepiej, język faktycznie jest raczej prosty ale, powiedzmy sobie szczerze, to nie jest jakaś wygórowana twórczość...
Siedzę i ekscytuję się nad tym co czytam jak głupia. Dobra, cofam to wcześniejsze o 20-latkach...
Nie mówię tu o opisach scen erotycznych, w żadnym wypadku. Chodzi mi o zwykłe opisy zachowań, spotkań, rozmów pomiędzy głównymi bohaterami. Oczywiście, że jest to coś o czym kobieta marzy. Też bym chciała takiego Grey'a. No, zmodyfikowałabym go może odrobinę ale, for fuck's sake, tak, chciałabym, żeby takie coś przytrafiło się i mi. Mniej więcej. Idę cieszyć się dalej...
End of story.

środa, 1 maja 2013

The Grand Optimist

Plany wzięły w łeb. Jeszcze niedawno trzymałam się myśli, że jeśli czegoś się chce i się w to wierzy (bez zamartwiania się na zapas, myślenia "żeby tylko nie...") to to coś się stanie, spełni się. Że ta siła wiary, czy tak zwany wszechświat, zadziałają, pomogą. Zaczynam w to wątpić. Zwłaszcza, kiedy dzieje się coś, co nie wiem jak interpretować, kiedy czyjeś intencje nie są dla mnie zrozumiałe.
Chłopaki nie przyjadą na majówkę. Wypadki losowe sprawiły, że musieli przełożyć przyjazd na następny tydzień, i to też nie na 100%. Zostałam sama z ciastem cytrynowym, którego sama nie zjem, z licencjatem do napisania i prezentacją na poniedziałek do przygotowania.
Właściwie ciężko mi opisać... ciężko mi stwierdzić jak się czuję. Z jednej strony dalej mi wesoło, ogólna radość, uśmiech ciągle się utrzymują. Pogoda jest ładna, czuję się ze sobą dobrze, zdrowie też powoli, powoli się poprawia. Ogólnie, nie mam na co narzekać.
Z drugiej strony, właśnie zdałam sobie sprawę, że czuję się samotna. I nie chodzi tu tylko o bliskość drugiej osoby, tę intymną, nie chodzi mi o brak faceta przy boku, chociaż tego też oczywiście mi brakuje. Mam na myśli zwykłą samotność. Oczywiście, jak zwykle, na własne życzenie. Ok, leki też mi w tym trochę pomogły. Zaczęłam odsuwać się od ludzi, z którymi spędzałam najwięcej czasu. Zmęczyłam się, znudziłam. Nie mogę imprezować jak kiedyś, zaczęłam patrzeć na swój stary styl życia (a co za tym idzie, na moich znajomych) krytycznym okiem, denerwuje mnie to. I nie brakuje mi tych imprez do rana, na których skutecznie zamieniałam zawartość portfela na poranne kiepskie samopoczucie. Śmieje się, że postarzałam się mentalnie.
I w ten sposób stałam się mniej "atrakcyjna" dla moich znajomych.

Została jedna osoba, z którą dobrze się rozumiem, która nie ma problemu z tym, że nie chcę "iść się najebać" w weekend. Nie ma, bo sama tego nie robi, z braku czasu i możliwości.